top of page

De taal van De vlaschaard

'Wie De vlaschaard aandachtig leest komt onder de bekoring van Streuvels’ woordkunst, haar ritme en beeldspraak, haar kracht en rijkdom zonder overlading, die oorspronkelijkheid met natuurlijkheid verenigt. Het verhaal blijkt zonder inspanning geschreven, spontaan en van ’t begin af op zijn einde gericht, zoals het water vloeit, vanzelf en onstuitbaar […]. Zijn taal behoort bij het onderwerp. […] Kon de sfeer van de vlaswinning, het landschap, de mensen en zeden echter en levendiger tot uitdrukking komen? Zijn taal harmonieert met het gegeven en is terzelfder tijd de veruitwendiging van Streuvels’ innerlijke zijn […].’ (A. Demedts in: Stijn Streuvels, een terugblik op leven en werk, p. 178).

bottom of page